Główni bohaterowie:
Livender Sotoke
Podstawowe informacje: Zwyciężczyni 99. Głodowych Igrzysk, mentorka dystryktu 17. Ma 18 lat.
Liv to średniego wzrostu dziewczyna, przeciętnej budowy (dokładnie, ani szczupła ani smukła, zajewielce normalna dziewojka) o rudobrązowych włosach i błękitnych oczach. Jest otwartą i skromną dziewczyną o bardzo dużej empatii, co wykazuje w czasie Igrzysk, po których się załamuje i niemal całkowicie zamyka w sobie. Od dzieciństwa cierpi na kompleks młodszej a następnie i średniej siostry. Spychana na bok bądź porównywana do pierworodnej bezskutecznie stara się pozyskać uwagę matki, przez co nieświadomie idzie w jej ślady doprowadzając do konfliktu w rodzinie. Gdy ojciec Liv wyjeżdża do Kapitolu, dziewczyna wpada w szał a kilka dni później kradnie zapasy morfaliny z okolicznego szpitala, doprowadzając do śmierci rodziców Sama. Podejrzana zostaje o próbę samobójczą.
Liv to średniego wzrostu dziewczyna, przeciętnej budowy (dokładnie, ani szczupła ani smukła, zajewielce normalna dziewojka) o rudobrązowych włosach i błękitnych oczach. Jest otwartą i skromną dziewczyną o bardzo dużej empatii, co wykazuje w czasie Igrzysk, po których się załamuje i niemal całkowicie zamyka w sobie. Od dzieciństwa cierpi na kompleks młodszej a następnie i średniej siostry. Spychana na bok bądź porównywana do pierworodnej bezskutecznie stara się pozyskać uwagę matki, przez co nieświadomie idzie w jej ślady doprowadzając do konfliktu w rodzinie. Gdy ojciec Liv wyjeżdża do Kapitolu, dziewczyna wpada w szał a kilka dni później kradnie zapasy morfaliny z okolicznego szpitala, doprowadzając do śmierci rodziców Sama. Podejrzana zostaje o próbę samobójczą.
Paul Sam
Podstawowe informacje: Zwyciężczyni 99. Głodowych Igrzysk, mentorka dystryktu 17. Ma 18 lat.
Średniego wzrostu, chudy chłopak o ciemnobrązowych włosach i brązowych oczach. Jest pogodnym, wesołym dzieckiem o odważnej i pewnej siebie naturze, lekko zadufany w sobie i przekonany o własnej nieomylności. Nie ukrywał negatywnych emocji, lecz wyzbył ich się całkowicie, wypierając złe myśli na zawsze. Paul jest najstarszym dzieckiem państwa Sam, przez co czuje się odpowiedzialny za młodsze rodzeństwo i stara się je chronić przed destruktywnym wpływem rodziców. Był najbardziej maltretowany z trójki dzieci, najczęściej dlatego, iż stawał w ich obronie. Uznaje się za przyjaciela Liv, choć wie, że dziewczyna nie odwzajemnia jego uczuć. Bardzo lubi rudą, lecz gdy umierają jego rodzice czuje do niej ogromny żal, którego nigdy nie ujawnił do czasu Igrzysk.
Średniego wzrostu, chudy chłopak o ciemnobrązowych włosach i brązowych oczach. Jest pogodnym, wesołym dzieckiem o odważnej i pewnej siebie naturze, lekko zadufany w sobie i przekonany o własnej nieomylności. Nie ukrywał negatywnych emocji, lecz wyzbył ich się całkowicie, wypierając złe myśli na zawsze. Paul jest najstarszym dzieckiem państwa Sam, przez co czuje się odpowiedzialny za młodsze rodzeństwo i stara się je chronić przed destruktywnym wpływem rodziców. Był najbardziej maltretowany z trójki dzieci, najczęściej dlatego, iż stawał w ich obronie. Uznaje się za przyjaciela Liv, choć wie, że dziewczyna nie odwzajemnia jego uczuć. Bardzo lubi rudą, lecz gdy umierają jego rodzice czuje do niej ogromny żal, którego nigdy nie ujawnił do czasu Igrzysk.
Samantha Aurelia Parker
Podstawowe informacje: Zwyciężczyni 99. Głodowych Igrzysk, mentorka dystryktu 17. Ma 18 lat.
Parker jest wysoką, smukłą kobietą o długich, śnieżnobiałych włosach, upiętych zwykle w kok bądź luźny warkocz. Ma niebieskobiałe tęczówki, prawdopodobnie pamiątka z Koloseum (nigdy się nie dowiecie! niech osądzi mnie historia). Jest to wyniosła, autorytarna osoba, zdająca sobie sprawę z własnego stanowiska, autorytetu a także skrupulatnie manipulująca otoczeniem. Trudno ją wyprowadzić z równowagi, jednak zarówno Prynthia jak i jej córka potrafiły doprowadzić niekiedy jasnowłosą do szału. Zwykle jednak rektorka jest chłodna i opanowana, sprawiając wrażenie, iż wszystko idzie po jej myśli, a każda decyzja wydaje się być efektem długich planowań i strategicznych przemyśleń. Po Kolejnych Ciemnych Czasach rezygnuje z funkcji Głównego Komendanta a kilka lat później przyjmuje posadę rektora 17. W trakcie jej rezygnacji, jej posadę przejmuje wieloletni podwładny i przyjaciel- Woodrow Ravenson, co kobieta uznaje jako zdradę. Śnieżnowłosa nigdy nie lubiła papierkowej roboty, jednak z przyjazdem do 17. wiązała nadzieję na odzyskanie dawnego spokoju a także pozyskanie nowej rodziny. Nie przypuszczała jednak, iż tak szybko ją straci.
Parker jest wysoką, smukłą kobietą o długich, śnieżnobiałych włosach, upiętych zwykle w kok bądź luźny warkocz. Ma niebieskobiałe tęczówki, prawdopodobnie pamiątka z Koloseum (nigdy się nie dowiecie! niech osądzi mnie historia). Jest to wyniosła, autorytarna osoba, zdająca sobie sprawę z własnego stanowiska, autorytetu a także skrupulatnie manipulująca otoczeniem. Trudno ją wyprowadzić z równowagi, jednak zarówno Prynthia jak i jej córka potrafiły doprowadzić niekiedy jasnowłosą do szału. Zwykle jednak rektorka jest chłodna i opanowana, sprawiając wrażenie, iż wszystko idzie po jej myśli, a każda decyzja wydaje się być efektem długich planowań i strategicznych przemyśleń. Po Kolejnych Ciemnych Czasach rezygnuje z funkcji Głównego Komendanta a kilka lat później przyjmuje posadę rektora 17. W trakcie jej rezygnacji, jej posadę przejmuje wieloletni podwładny i przyjaciel- Woodrow Ravenson, co kobieta uznaje jako zdradę. Śnieżnowłosa nigdy nie lubiła papierkowej roboty, jednak z przyjazdem do 17. wiązała nadzieję na odzyskanie dawnego spokoju a także pozyskanie nowej rodziny. Nie przypuszczała jednak, iż tak szybko ją straci.
Rodzina Liv:
Anita Sotoke
Podstawowe informacje:Ma 27 lat, pracuje w szpitalu w Pavalon Rench, jednak nie rzadko razem z doktorem Theonem oraz Marią Felldman i Nadią Hertz pracowała w terenie okolicznych wiosek. Najstarsza córka państwa Sotoke.
Jest to wysoka, szczupła dziewczyna, o ciemnobrązowych włosach i piwnych oczach. Dzięki znajomością matki ukończyła Uniwersytet Medyczny Des Moul w Dendraphen*, w dystrykcie 7. Ambitna i pracowita, od zawsze marzyła by pomagać ludziom, z którymi nigdy się nie utożsamiała. Jednak dopiero w trakcie praktyk studenckich zrozumiała, iż gardzi niektórymi ludźmi, tak jak i Parker, z którą nie raz w dzieciństwie miała do czynienia. Był to powód dla którego tak bardzo nie znosiła tej kobiety, dlatego po otwarciu przez nią dożynek, czyli przedstawieniu siebie jako nowego rektora, Anita bezskutecznie próbowała przenieść się do innego miasta bądź dystryktu. Opiekuńcza wobec sióstr, porzuciła życie prywatne i własne życie na rzecz rodziny i pracy. Nigdy tego nie żałowała. Dopiero insynuacje Liv, o wybraniu jej na trybuta a następnie udział średniej siostry w Igrzyskach sprawia, że pierworodna córka zaczyna czuć coś, czego nigdy wcześniej nie czuła, coś co sprowadzało ją na ziemię, coś, co udowadniało, że jest taka jak inni, przeciętna a może i normalna. Czuła zazdrość, która upokorzyła ją jeszcze bardziej gdy jej siostra wygrała, a co za tym idzie- stała się pierwszorzędnym źródłem utrzymania rodziny. Anicie nie ciężko było zachować dobrą twarz, jednak straciła szacunek wobec siebie samej, który postanowiła odzyskać na Ćwierćwieczu.
Evely Sotoke
Podstawowe informacje: 12-letnia siostra Liv, najmłodsza z dzieci państwa Sotoke.
Evely jako jedyna odziedziczyła po matce jasne blond włosy i piegi na twarzy. Ma ciemnoniebieskie oczy i lekko zadarty nos, przez co, zaraz po narodzinach stała się oczkiem w głowie rodziców, a przynajmniej tak to zawsze odczuwała Liv. Nigdy jednak nie czuła żalu do siostry a bardziej do siebie, iż nie urodziła się taka jak ona. Evely to miła i pogodna dziewczynka, jednak gdy chce, potrafi być poważna i dorosła jak na swój wiek. Od lat przyjaźni się z młodszą siostrą Paula- Pattern. Obie zawsze marzyły by wybrać się na Igrzyska. Nigdy nie powiedziała tego Liv, jednak bardzo zazdrościła jej bycia trybutką.
Evely jako jedyna odziedziczyła po matce jasne blond włosy i piegi na twarzy. Ma ciemnoniebieskie oczy i lekko zadarty nos, przez co, zaraz po narodzinach stała się oczkiem w głowie rodziców, a przynajmniej tak to zawsze odczuwała Liv. Nigdy jednak nie czuła żalu do siostry a bardziej do siebie, iż nie urodziła się taka jak ona. Evely to miła i pogodna dziewczynka, jednak gdy chce, potrafi być poważna i dorosła jak na swój wiek. Od lat przyjaźni się z młodszą siostrą Paula- Pattern. Obie zawsze marzyły by wybrać się na Igrzyska. Nigdy nie powiedziała tego Liv, jednak bardzo zazdrościła jej bycia trybutką.
Prynthia Sotoke
Podstawowe informacje: Matka Liv, Anity i Evely. Była Naczelnik 12. dystryktu, wcześniej służyła w jednostce stacjonarnej Strażników Pokoju w 12. a także i 13.
Prynthia urodziła się i wychowała w dystrykcie 12. Imię odziedziczyła na cześć babci, którą przypominała przez jasne blond włosy i zadarty nos. Matka Prynthii była kobietą po traumatycznych przejściach, dlatego nigdy do końca nie potrafiła znaleźć się w roli matki, co nadrabiał jej mąż, ojciec Prynthii. Naucz ją obsługi broni, choć żartował, że jej matka jest bardziej bojownicza niż on, przez co zaszczepił jeszcze bardziej w córce marzenie by zostać żołnierzem. Prynthia była świadkiem kolejnych przełomowych dziejów w historii Panem- Kolejnych Ciemnych Czasów, czyli powrotu do rzeczywistości po ekscytacji rebelią i obaleniu władzy. Widziała nędzę i głód w dystrykcie a także spodlenia ludzi, dehumanizację, jednak ślepo wierzyła, iż jest to wina władzy. Władzy, która przecież dlatego została obalona. Z tego powodu po zaciągnięciu się do służby, dynamicznej karierze dzięki poznaniu ekscentrycznej Samanthy Parker, która całkowicie odmieniła jej idee i poglądy, oraz udziale w posiedzeniu Zimowej Deklaracji, uparcie przystawała by nie wracać do dawnych porządków. A przynajmniej tak to miało wyglądać. Po nowym podziale administracyjnym przeniosła się do obecnego dystryktu 17. by zamieszkać z mieszkającym już tam narzeczonym a po kilku latach sprowadziła także tam swoją matkę, która od czasu żołnierskiej służby córki, nie utrzymywała z nią kontaktu także po przyjeździe (na który zgodziła się po wielu latach) ignorowała córkę, rzadko odwiedzając ją bądź wnuczki. Swój błąd zrozumiała gdy Anita poszła na studia, więc postanowiła od tej pory pomagać każdemu dziecku, które po prosi ją o pomoc ( w ten sposób ostatecznie wyleczyła się z traumy, zastępując własne przeżycia cudzymi ). Prynthia mogła być w końcu dumna z matki, tak jak zawsze marzyła, by ta była dumna z niej. Prynthia ma także brata (o dziwo), który zaginął gdy wyjechała na pierwszy pobór wojskowy do Kapitolu. Czy nie żyje? Pomyślę nad tym.
Prynthia urodziła się i wychowała w dystrykcie 12. Imię odziedziczyła na cześć babci, którą przypominała przez jasne blond włosy i zadarty nos. Matka Prynthii była kobietą po traumatycznych przejściach, dlatego nigdy do końca nie potrafiła znaleźć się w roli matki, co nadrabiał jej mąż, ojciec Prynthii. Naucz ją obsługi broni, choć żartował, że jej matka jest bardziej bojownicza niż on, przez co zaszczepił jeszcze bardziej w córce marzenie by zostać żołnierzem. Prynthia była świadkiem kolejnych przełomowych dziejów w historii Panem- Kolejnych Ciemnych Czasów, czyli powrotu do rzeczywistości po ekscytacji rebelią i obaleniu władzy. Widziała nędzę i głód w dystrykcie a także spodlenia ludzi, dehumanizację, jednak ślepo wierzyła, iż jest to wina władzy. Władzy, która przecież dlatego została obalona. Z tego powodu po zaciągnięciu się do służby, dynamicznej karierze dzięki poznaniu ekscentrycznej Samanthy Parker, która całkowicie odmieniła jej idee i poglądy, oraz udziale w posiedzeniu Zimowej Deklaracji, uparcie przystawała by nie wracać do dawnych porządków. A przynajmniej tak to miało wyglądać. Po nowym podziale administracyjnym przeniosła się do obecnego dystryktu 17. by zamieszkać z mieszkającym już tam narzeczonym a po kilku latach sprowadziła także tam swoją matkę, która od czasu żołnierskiej służby córki, nie utrzymywała z nią kontaktu także po przyjeździe (na który zgodziła się po wielu latach) ignorowała córkę, rzadko odwiedzając ją bądź wnuczki. Swój błąd zrozumiała gdy Anita poszła na studia, więc postanowiła od tej pory pomagać każdemu dziecku, które po prosi ją o pomoc ( w ten sposób ostatecznie wyleczyła się z traumy, zastępując własne przeżycia cudzymi ). Prynthia mogła być w końcu dumna z matki, tak jak zawsze marzyła, by ta była dumna z niej. Prynthia ma także brata (o dziwo), który zaginął gdy wyjechała na pierwszy pobór wojskowy do Kapitolu. Czy nie żyje? Pomyślę nad tym.
Nyth Dreinson
Podstawowe informacje: Ojciec Liv i jej sióstr, były partner Prynthii, obecny prezydent Panem. (od autora: Od zera do bohatera!)
Zaczynał jako pracownik w zakładzie rzemieślniczym ojca w dystrykcie 11. W trakcie okresu próbnego Prynhtii w jego wiosce, podszedł do niej, proponując handel wymienny (broń za broń). Dziewczyna tylko wyśmiała go i odtąd, przez cały okres jej pobytu, jak tylko zjawiała się w okolicy zagadywał ją błahym tekstem, byleby móc z nią porozmawiać. Spotykali się codziennie, nigdy niczego sobie nie wyznając czy obiecując. Gdy po pół roku dziewczyna wróciła do Kapitolu, chciał wyjechać za nią, jednak choroba ojca uniemożliwiła mu to. Po jego śmierci Nyth stwierdził, że jedynym sposobem dotarcia do blondwłosej żołnierki jest droga polityki, więc skontaktował się ze swoim bratem, który urzędował wtedy jako burmistrz 11. by posłał go z rekomendacją do Kapitolu. Jednak Prynthia już dawno tam nie pracowała, gdy chciał wracać został zatrudniony w Kancelarii obecnego prezydenta, z którym po pewnym czasie zaprzyjaźnił się. Po ogłoszeniu Deklaracji Zimowej Prynthia porzuciła stanowisko naczelnika 12. i niespodziewanie zjawiła się w 11., obecnie wtedy już 17., szukając dawnego towarzysza. Na wieść o tym Nyth natychmiast porzucił stolicę i wrócił do rodzinnego miasta. Żyli szczęśliwie przez kolejne 30 lat, nim nie został wezwany przez Syljusa, który powierzył mu zwierzchnictwo nad Panem.
Zaczynał jako pracownik w zakładzie rzemieślniczym ojca w dystrykcie 11. W trakcie okresu próbnego Prynhtii w jego wiosce, podszedł do niej, proponując handel wymienny (broń za broń). Dziewczyna tylko wyśmiała go i odtąd, przez cały okres jej pobytu, jak tylko zjawiała się w okolicy zagadywał ją błahym tekstem, byleby móc z nią porozmawiać. Spotykali się codziennie, nigdy niczego sobie nie wyznając czy obiecując. Gdy po pół roku dziewczyna wróciła do Kapitolu, chciał wyjechać za nią, jednak choroba ojca uniemożliwiła mu to. Po jego śmierci Nyth stwierdził, że jedynym sposobem dotarcia do blondwłosej żołnierki jest droga polityki, więc skontaktował się ze swoim bratem, który urzędował wtedy jako burmistrz 11. by posłał go z rekomendacją do Kapitolu. Jednak Prynthia już dawno tam nie pracowała, gdy chciał wracać został zatrudniony w Kancelarii obecnego prezydenta, z którym po pewnym czasie zaprzyjaźnił się. Po ogłoszeniu Deklaracji Zimowej Prynthia porzuciła stanowisko naczelnika 12. i niespodziewanie zjawiła się w 11., obecnie wtedy już 17., szukając dawnego towarzysza. Na wieść o tym Nyth natychmiast porzucił stolicę i wrócił do rodzinnego miasta. Żyli szczęśliwie przez kolejne 30 lat, nim nie został wezwany przez Syljusa, który powierzył mu zwierzchnictwo nad Panem.
Inni:
Tutaj będę takie postacie jak:
Phoebe i Pharadai Lorenzti,
Baduin Millo,
Momo,
Evan Faith,
Lilith Caton, Max Wright (bo lubię tę dwójkę!),
Faithes Archainius,
Alex Parch.
dodatkowo można zaproponować własną sugestię, niuh niuh~!
Baduin Millo,
Momo,
Evan Faith,
Lilith Caton, Max Wright (bo lubię tę dwójkę!),
Faithes Archainius,
Alex Parch.
dodatkowo można zaproponować własną sugestię, niuh niuh~!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz