W ciągu kilkunastu dni od zakończenia 4. i ostatniego Ćwierćwiecza Poskromienia dokonano wszelkich formalności i otworzono wszystkie granice Panem. Otwieranie granic południa nadzorowała osobiście Heather Tyloni, północnych Promotor Tansley i Juwen Heartail. Portami zachodnimi zajął się Prein Deddlin a wschodnich doglądał Merwin Heartail. Oprócz nich wiele innych osób miało wkład we wprowadzenie Panem na arenę międzynarodową. Oficjalnie kraj wkroczył na nią po prawie miesiącu, po wielu poważnych dyskusjach publicznych, wywiadach i ankietach. W końcu wszystkie wątpliwości zostały wyjaśnione a Parker dopięła swego i otworzyła wszystkie granice państwowe.
W ciągu kilkunastu miesięcy Panem zalało setki nowych towarów, materiałów, surowców, żywności, a także i informacji, doświadczenia i technologii, nie wspominając już o migracji ludzi. Parker razem z prezydentem Dreinsonem zapewnili wszystkim mieszkańcom kraju dostęp do granic i bezproblemowego opuszczenia kraju. Oprócz tego wiele dystryktów zaczęło się wzbogacać i rozwijać.
Do dystryktu 1. dotarło wiele nowych kruszców i surowców, które zaczęto rozchwytywać na rynku i tworzyć z nich wspaniałą biżuterię i dodatki.
Dystrykt 2. otrzymał wsparcie techniczne, w postaci nowej broni i metod walk, które zaoferowały im niektóre kraje i które bardzo chętnie zaczęły się przyjmować.
Dystrykt 3. także dostał nowe materiały do tworzenia nowych i lepszych matryc i rozdzielni, dzięki którym wiele wynalazków stało się jeszcze bardziej produktywnych. Był to jednak jeden z tych dystryktów, który bardziej korzystał na sprzedawaniu swoich pomysłów i technologii niż importowaniu ich, między innymi na opatentowaniu na arenie między narodowej leku na długowieczność, mobilnych projekcji czy inteligentnych świateł.
Z dystryktem 4. to kraje nadmorskie znalazły główny język. To właśnie import nowoczesnych kutrów rybackich, sieci oraz sposobów łowieckich zaczęły podnosić ten dystrykt na nogi i zwiększyło kilkukrotnie dzienną ilość połowu. Choć eksport również był opłacalny z powodu sprzedaży wielu rarytasów nadmorskich takich jak masa perłowa czy lokalne owoce morza, które nie występowały u sąsiadów.
Dystrykt 5. zelektryzował całe Panem, gdy zaczął wprowadzać, niemal od razu po poznaniu z innych krajów, transportu elektrycznego a także alternatywnych źródeł energii.
Dystrykt 6. najdłużej wprowadzał swoje zmiany, bowiem musiał najwięcej pracy włożyć w odczytywanie i rozumienie projektów nowych transportów takich jak kursowce pasażerskie czy podwodne metro. Dopiero po 7 miesiącach żmudnej pracy otworzono pierwszą linię zamorską a połączenie Panem zresztą świata dopięło swojej symboliki.
Zmiany wprowadzone w dystrykcie 7. były najbardziej znamienne, bowiem nowe metody bezpieczeństwa i stroje ochronne bardzo skutecznie zmniejszyły ilość wypadków przy pracy w lesie lub w tartakach. Dodatkowo nowe maszyny znacznie lepiej radziły sobie z drewnem a poznanie nowych metod szlifierskich czy stolarskich bardzo urozmaiciło pożytkowanie go. Ponadto zaczęto przykuwać większą uwagę do naturalnych siedlisk i środowisk Panem, otwierając pierwsze rezerwaty przyrody i parki krajobrazowe. Powołano także specjalną komisję to propozycji parków narodowych, jednak projekt ten długo wstrzymywano, sprowadzając wpierw odpowiednie władze i specjalistów zza morza.
Do dystryktu 8. napłynęło mnóstwo nowych tkanin i nowoczesnych maszyn w tym automatycznego krosna i rozdzielnika. Choć tutaj otworzenie się na nowości było bardzo płynne ponieważ Panemskie kroje i stroje także wzbudzały zainteresowanie na arenie międzynarodowej tak jak i sukna ze wschodu w Kapitolu.
Dystrykt 9. zakupił wiele nowoczesnych pługów rolniczych oraz zmodernizowane ziarna, odporne na susze i inne niekorzystne warunki pogodowe. Był to jeden z niewielu dystryktów, mający niewiele do zaoferowania w zamian, jednak nastrój tego miejsca i dobroć ludzi nadrabiała te straty a inne dystrykty a także Kapitol włożyli niemały kapitał w jego modernizację.
Dystrykt 10. bardzo entuzjastycznie podszedł do zmian, proponując zagranicznym hodowcom krzyżówki ze swoimi zwierzętami, głównie bydłem, a także wymianę wieloletniego i pokoleniowego doświadczenia w obyciu z nimi, karmieniem, wypasem czy nawet rozpoznawaniu schorzeń i chorób zarówno zwierzęcych jak i odzwierzęcych.
Podobna sytuacja miała miejsce w dystrykcie 11. lecz miejsce zwierząt zajęły warzywa i owoce, których napłynęło znacznie więcej. I choć dystrykt ten nie miał wiele do zaoferowania potrafił sumiennie obchodzić się ze zdobytym towarem. Jego mieszkańcy potrafili najlepiej w całym Panem korzystać z niego nie znając dokładnie właściwości nowych przysmaków i domyślali się ich smaku, sposobu obróbki czy zastosowania. Dlatego pozostałe dystrykty z zazdrością przyglądały się ich przepisom kupując głównie przetworzone produkty. Dystrykt 11. przeszedł największą materialną zmianę po otwarciu granic.
Dystrykt 12. niemal natychmiast po otwarciu granic wziął pokaźne pożyczki z Kapitolu do zakupu najnowszych maszyn wiertniczych a także pieców termicznych, bowiem jako najbogatszy w złoża węgla postanowił zacząć go eksploatować w celach komercyjnych. Dlatego duża część tego materiału zostawała poddawana obróbce termicznej i sprzedawana w kraju i poza nim w formie szlachetnego minerału. I choć nadal eksploatowano i obracano węglem to jednak diamenty przynosiły mu największe dochody.
Dystrykt 13. stał się popularnym dzięki swoim militariom, które jednak niechętnie sprzedawał w obce, zagraniczne ręce dlatego postanowił ograniczyć tę gałąź przemysłu u siebie skupiając się nad wieloletnią już tradycją hutniczą i zakupem przede wszystkim różnorodnych patentów i rozwiązań ale także i najnowszych pieców, spawarnic czy form odlewniczych przetapiając metale nie tylko z Panem ale i zza granicy i tworząc z nich wybitne dzieła sztuki, głównie w postaci ozdobnych figur, naczyń czy narzędzi.
Dystrykt 14. zachwycił się bogatą i różnorodną florą reszty świata, niemal od razu szukając dla siebie najlepszych dostawców. Otworzono wiele ogrodów botanicznych w całym Panem a opiekę nad nimi sprawowali głównie obeznani w tym temacie, mieszkańcy 14. Oprócz tego zaczęły powstawać nowe fabryki perfum z najnowocześniejszymi maszynami i odczynnikami a także i odmienną od ich krajowej, metodyką pozyskiwania coraz to ciekawszych esencji eterycznych z roślinności oraz odpowiedniego ich łączenia. Kwiaciarnie w całym Panem przeżywały swój złoty okres a miejskie boazerie otwierano w kolejnych dystryktowych miastach i stolicach. Mało tego, zaczęto także przyglądać się wykorzystywaniu różnych roślin, zarówno krajowych jak np. kłączorośla, ale w głównej mierze zagranicznych jako przyprawy lub nawet w medycynie w postaci naparów z ziół. Dystrykt 14. miał najbardziej różnorodne możliwości powiązane z otworzeniem granic i mógł najszerzej z nich korzystać a temat ten zdawał się być niewyczerpany.
Nie inaczej miał się dystrykt 15., który w tym przypadku, jak i 10. skupił się głównie na pozyskiwaniu zwierząt. Jednak w jego przypadku było to raczej zwierzęta niezwykłe i egzotyczne, niż farmerskie. Zrobiono jednak wyjątki na hodowle dla garbarzy, jednak to nowe i dużo większe ogrody zoologiczne, terraria i oceanaria wzbudzały ciekawość całego Panem. Dystrykt ten, razem z 6., najdłużej czekał na zmiany, bowiem wybudowanie odpowiednich wybiegów i bezpieczne sprowadzenie zwierząt kosztowała bardzo dużo starań zarówno Panem jak i zagranicznych sprzedawców.
Dystrykt 16. mieszczący się między innymi na terenach dystryktu 4. ściśle z nim współpracował razem inwestując w nowe projekty a także materiały do budowy nowych portów oraz stoczni. Statki, które wychodziły z unowocześnionych fabryk a także te zakupione za granicą okazały się być o wiele bardziej praktyczne niż dotychczasowe a zakupione po raz pierwszy frachtowe i rejsowce usprawniły handel oraz przemysł usługowo-transportowy otwierając kolejne linie transportu dla mieszkańców Panem.
Z dystryktami 17. i 18. unikano długi czas kontaktów, bowiem ich metodyki i decyzji przez wiele miesięcy wzbudzały kontrowersje i dystrykty te przez długi czas wzdrygały się wznawiać jakikolwiek zagraniczny kontakt. Dopiero po długich mediacjach zaproszono pierwszych ich przedstawicieli na niektóre konferencje medyczne aż w końcu odwiedziło ich kilka znamiennych organizacji medyczno-zdrowotnych czy farmaceutycznych. Gdy po wielu wysiłkach poprawiono jakość obsługi personelu ale też stany sal, budynków szpitali czy samych sprzętów medycznych uznano, że dystrykty zasłużyły w końcu na prawdziwą pomoc. Bardzo wiele osób przyjechało tam by poprawić komfort wielu mieszkańców, nie tylko zza granicy ale i z Panem, którzy do tej pory nie byli obeznani z sytuacją w 17. i 18. Były to jedyne dystrykty, które po otwarciu postanowiły scalić swoje granice administracyjne stając się już jednym dystryktem 17.
I choć wiele urazów zostało tymczasowo zawieszonych a osobiste niesnaski puszczono w niepamięć wszyscy o nich pamiętali i nie zapomnieli, bowiem w tych zmianach było coś jeszcze ważniejszego i większego niż nowości płynące zza granicy i ciekawość reszty świata.
* * *
Odkąd Anitę zabrano z areny Liv widziała ją trzy razy. Pierwszy w porannym wydaniu programu Remuo Amora a drugi- gdy przyszła zabrać swoje rzeczy z Tyrady. Było to jednak przypadkowe spotkanie a odbyło się jeszcze tego samego dnia gdy siostra Liv wygrała. Po udzieleniu wywiadu spikerowi Igrzysk dziewczyna zaczęła napawać się swoim zwycięstwem a za towarzyszkę obrała małą Poppy Lineę. Co ciekawe na przeciw tej znajomości wyrosła nowa- Ethiel Vilent i Colosaia Nima, współtrybuta Poppy. Kontrastując z dziewczynami Colosai i Ethiel odeszli w cień a ponieważ obydwoje mieli podły nastrój postanowili razem wrócić do Tyrady. Przysiedli sobie na jednym z balkonów piętrowych gdzie znajdowało się kilka kanap dla trybutów i ich mentorów i wspólnie milczeli oglądając nieopodal telebim z ostatnimi relacjami Igrzysk. Gdy jednak Ethiel usłyszała jak Laoise Hooker i Bathius Gelt rozmawiając o jej byłych sojusznikach kobieta nie wytrzymuje i udaje się do siebie. Colosai tylko wstał gdy wychodziła, nie żegnając ją nawet słowem. Jako jedyny domyślił się czemu wygrali i nie mógł pogodzić się z jej poświęceniem.
Trzeci i ostatni raz Liv ujrzała Anitę na zakończeniu Igrzysk w czasie których uhonorowano 13 zwycięzców 4. Ćwierćwiecza Poskromienia:
Bernarda Parcha, Aurriel Thompson, Annaise Virgwood, Akadiena Bailartha, Darię Reapson, Ethiel Vilent, Colosaia Satree Nima, Poppy Lineę, Anitę Sotoke, Leara Sama, Edana Bloodbath, Laoise Hooker i Bathiusa Gelta. Ostatnim na arenie został Shane Lee Insta, który wbrew nadziejom Aurriel nie został on stracony lecz również zabrany, jako zwycięzca na dawnych zasadach.
Anita nie wróciła już na noc do Tyrady. Liv razem z Learem, Samem i stylistami pakowali się do powrotu do 17. Gdy wieczorem skończyło się celebrowanie zakończenia ery Igrzysk odbyło się niemal od razu wystąpienia prezydenta któremu towarzyszyła Parker. Ogłosili oni nowe zmiany i plany w tym dwie główne- otwarcie granic Panem oraz podwyższenie rangi Igrzysk i wprowadzenie ich na arenę międzynarodową.
Wbrew wszelkim pozorom decyzje władz nie zaskoczyły bardzo Liv. Mimo wszystko oczekiwała prawdziwej i krwawej rebelii, takiej jak za Fałszu Kosogłosa lub Kolejnych Ciemnych Czasów. Zamiast tego pacyfistycznie ogłoszono zmiany i zobligowano się do wyjaśnienia w czasie wszystkich niejasności nim oficjalnie to nie nastąpi. To było uczciwe ogłoszenie i Liv naprawdę nie rozumiała oburzenia większości napotykanych na ulicy ludzi zwłaszcza tych, którzy z grymasem i wrogością zaczęli ją wytykać palcami lub "przypadkowo" popychać. Przy jednym z takich incydentów popchnięto ją na wystawę kiosku. Sam nie wytrzymał i krzyknął na któregoś Kapitolczyka a Lear z Pharadaiem pomogli dziewczynie wstać. Wtedy brunetka zauważyła na ziemi najświeższe wydanie "Kronikarza Panem" z nią samą na okładce. Otworzyła artykuł o sobie i pobieżnie zaczęło go przeglądać. Nawet w przypadkowych zdaniach czuć było jad i nienawiść Leather do dziewczyny. Do głowy wpadają jej przypadkowe słowa jak: biomasa, Juno, Katniss Everdeen lub zdania takie jak: romans z własnym stylistą, konspirowanie z Parker lub prawdziwa śmierć Livender Sotoke. Na ostatnie zdanie wzdrygnęła się i spróbowała przeczytać cały akapit jednak pozostali zabierają ją a gazeta spadła jej na ziemię.
I tego właśnie dnia główny temat artykułu i gazety Leather Markelt jako jedyny w Panem przeją się jej artykułem podczas gdy pozostała część kraju z niepewnością, nadzieję lub strachem spoglądała w przyszłość.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz